Enn af menningarmálum

Fór í leikhúsið hér á Akureyri í gær og sá leikritið Svartan kött. Alveg frábær leikrit, nokkuð blóðugt en sýndi manni vel tilgangsleysi ofbeldis. Fjórir lágu í valnum vegna kattar sem haldið var að hefði verið drepinn en kom svo í leitirnar í lokin, hafði farið á flakk. Er að fara út að borða í kvöld, þannig að ég er á fullu við að hafa það gott á Akureyri.

Finnst gott framtak hjá hópi bæjarbúa á Ísafirði að blása til fundar um málefni fjórðungsins og finnst frábært að frumkvæðið komi frá fólkinu sjálfu. En er sammála Henry Bæringssyni um að ef menn eru óánægðir og finnst lítið hafa verið gert, þá verða menn að skipta um fólk og stefnu í brú ríkisvaldsins. Til þess hafa Vestfirðingar vald þann 12. maí næstkomandi.  Ef menn gera það ekki, þá virðast menn bara vera sáttir við þá stjórnarstefnu sem í gangi hefur verið undanfarin 12 ár.

Erum við of hrædd við að breyta? Við vitum hvað við höfum en ekki hvað við fáum og hvort það er betra eða verra en það sem fyrir er, verður hver og einn að meta fyrir sig, ekki satt?